Obowiązek odbycia kwarantanny przez pracowników

Jeden z pracowników zakładu pracy został skierowany na kwarantannę z powodu podejrzenia zakażenia koronawirusem lub kontaktu z osobą zakażoną. Czy oznacza to przymusową kwarantannę również dla całego zespołu? Od czego zależy obowiązek odbycia kwarantanny i kto może o nim zdecydować? Czy pracodawca ma jakikolwiek wpływ na ewentualną kwarantannę swoich pracowników? Powyższe wątpliwości z pewnością spotkały już niejednego pracodawcę w dobie pandemii – warto więc rozwiać je w oparciu o obowiązujące przepisy prawa.

[Rozmiar zakładu pracy a obowiązek odbycia kwarantanny]

Obowiązek odbycia kwarantanny nie jest różnicowany przez obowiązujące przepisy prawne w zależności od wielkości przedsiębiorstwa ani ilości osób pracujących w danym zakładzie. Wytyczne dla biur, pracodawców i pracowników biurowych, przedstawione na stronie https://www.gov.pl/web/rozwoj/biura są jedynie zaleceniami Ministerstwa i nie mają charakteru wiążącego, ponieważ nie są regulowane poprzez przepisy powszechnie obowiązującego prawa (ustawę lub rozporządzenie). Przepisy nie zawierają również regulacji dotyczących sytuacji, w której zakład pracy ma wiele pomieszczeń i inni pracownicy nie pracują w jednym pokoju z osobą potencjalnie zakażoną – można jednak na podstawie ustawy i rozporządzeń wnioskować, że kwarantannie podlegaliby wyłącznie pracownicy, którzy mieli kontakt z osobą zakażoną (np. rozmawiali z nią lub przebywali dłuższy czas w jednym pomieszczeniu). Nie podlegaliby jej natomiast pracownicy wykonujący pracę w innym pomieszczeniu, którzy nie rozmawiali i nie kontaktowali się z pracownikiem zakażonym.

[Obowiązek odbycia kwarantanny – kto i kiedy mu podlega]

Zgodnie z art. 34 ust. 1, 2 i 3 ustawy z 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi osoby chore na chorobę zakaźną albo osoby podejrzane o zachorowanie na chorobę zakaźną mogą podlegać obowiązkowej hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych. Osoby zdrowe, które pozostawały w styczności z osobami chorymi na choroby zakaźne podlegają obowiązkowej kwarantannie lub nadzorowi epidemiologicznemu, jeżeli tak postanowią organy inspekcji sanitarnej przez okres nie dłuższy niż 21 dni, licząc od ostatniego dnia styczności. Obowiązkowa kwarantanna lub nadzór epidemiologiczny, o których mowa w ust. 2, mogą być stosowane wobec tej samej osoby więcej niż raz, do czasu stwierdzenia braku zagrożenia dla zdrowia lub życia ludzkiego.

[Skierowanie na kwarantannę – kto o tym decyduje]

Informacje o podejrzeniu zakażania koronawirusem przekazuje odpowiedniemu organowi inspekcji sanitarnej lekarz badający daną osobę, zgodnie z § 3 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 kwietnia 2020 r. w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego. Zlecenie wykonania testu molekularnego RT-PCR u osoby, u której podejrzewa się lub rozpoznaje zakażenie lub chorobę wywołaną wirusem SARS-CoV-2 (COVID-19), przez lekarza udzielającego świadczeń zdrowotnych u świadczeniodawcy podstawowej opieki zdrowotnej, wymaga przeprowadzenia badania fizykalnego albo teleporady, w trakcie której stwierdził następujące kliniczne objawy tej choroby: temperaturę ciała powyżej 38 stopni C, kaszel i duszności oraz utratę węchu lub smaku – co odnotowuje się w dokumentacji medycznej.

Obowiązek poddania się kwarantannie na osobę zakażoną lub chorą na chorobę zakaźną albo osobę podejrzaną o zakażenie lub chorobę zakaźną, lub osobę, która miała styczność ze źródłem biologicznego czynnika chorobotwórczego może nałożyć w drodze decyzji państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy graniczny inspektor sanitarny (art. 33 ust. 1 ustawy z 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi).

Zgodnie natomiast z § 5 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, osoba poddana obowiązkowi kwarantanny na podstawie art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi odbywa ją razem z osobami wspólnie zamieszkującymi lub gospodarującymi. Informuje ona Policję albo organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej o imieniu i nazwisku oraz numerze PESEL i numerze telefonu tych osób, jeżeli go posiadają. Informację tę przekazuje się za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności, w tym przez telefon.

[Okres izolacji – jak długo trwa kwarantanna]

Na podstawie zaś § 5 pkt 3 ww. rozporządzenia, okres obowiązkowej kwarantanny z powodu narażenia na zakażenie SARS-CoV-2 u osób, u których nie wystąpiły objawy choroby COVID-19, albo styczności ze źródłem zakażenia, ulega zakończeniu po 10 dniach licząc od dnia następującego po ostatnim dniu odpowiednio narażenia albo styczności. Państwowy powiatowy inspektor sanitarny, w uzasadnionych przypadkach, decyduje o skróceniu albo zwolnieniu z obowiązku odbycia obowiązkowej kwarantanny.

[Obowiązek zakrywania nosa i ust – podstawa prawna]

Należy również w tym miejscu przypomnieć, że obowiązkiem wynikającym bezpośrednio z powszechnie obowiązujących przepisów prawa (i dotyczącym także zakładów pracy) jest obowiązek zakrywania nosa i ust w miejscach publicznych – wynika on wprost z § 24 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii. Zgodnie z treścią rozporządzenia, do odwołania nakłada się obowiązek zakrywania, przy pomocy odzieży lub jej części, maski, maseczki, przyłbicy albo kasku ochronnego, o którym mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 110, 284, 568, 695 i 1087), ust i nosa w zakładach pracy oraz w budynkach użyteczności publicznej przeznaczonych na potrzeby: administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, kultu religijnego, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, wychowania, opieki zdrowotnej, społecznej lub socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, w tym usług pocztowych lub telekomunikacyjnych, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym; za budynek użyteczności publicznej uznaje się także budynek biurowy lub socjalny.

[Podsumowanie]

Jak widać na podstawie przedstawionych powyżej regulacji, przepisy dotyczące kwarantanny pozostawiają każdorazowo ostateczną decyzję organom inspekcji sanitarnej, nie uzależniając obowiązku izolacji w żaden sposób od wielkości zakładu pracy lub ilości pracujących w nim osób. Zasady odbywania kwarantanny, podobnie jak obowiązek zakrywania nosa i ust, obowiązują zatem w takim samym zakresie we wszystkich miejscach pracy.

Autorzy: Małgorzata Jaśkiewicz-Reichard, Kinga Pawełczak

Kontakt: adw. Małgorzata Jaśkiewicz-Reichard, m.jaskiewicz@jp-adwokaci.pl, +48 606 852 838

‍